Bana hep dünmüþ gibi gelsede
Bilmiyorum kaç yüz yýlý gerilerde býraktým
Seninle olan cennetimi.
Deðil seni görmek,sesini duymak,
Vargücümle sarýldýðým,hayallere bile sýðdýramadýðým,
Rüyalarýmdan baþka imkansýz.
Kendi ayaklarýma takýlan bedenim,
Sonsuz karanlýklarda kaybolan bir toz zerresi,
Yada kum tanesinden farksýz.
Oysa ne kadar isterdim beni görebilmeni…
Tarihin en büyük kavuþmasý gibi,
Satýr aralarýna girsin isterdim.
Kaçýnmak !
Evet,evet araya bir duvar örmek neyin nesi ?
Zamanlarýn,mesafelerin,perdelerin
Ve hiçbir umuda yer kalmamýþ duygularýn,
Ötesinden tek istediðim
Sadece ve sadece suda yanmak.
Kan ter içerisinde rüyalardan uyanýp,
Ýyi ki rüyaymýþ demek olmasýydý.
Zaman aramýdaki duvarlarý iyice örüyor
Ruhumu elleriyle yoðuran çömlek ustasý
Nerdesin ?
Üþüyorum hadi tut ellerimden
Isýt biraz.
Hande HAGHGOUÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.