Yitik mevsimler

irkilen kaldýrýmlarda uykusuz ayak sesi
sokak lambasý yorgun
sönük gözünün feri


rutubetli sözler çürütüyor ümitleri
çaresizce köhne düþlerin
saman yolunda yitik yedi kardeþin
ardýna düþüyorum


bulut üfleyip kent meydanýna
düelloya davet ediyorum
kanlar içinde sokaða seriliyor yüzükoyun


ansýzýn
bastýran saðanaða karþý direnemiyorum
ne yana gitsem
peþimde ýslak ayak izi
pes edip
çýplak damlalarý sineye çekiyorum


kýrýk dökük hanlar hamamlar geçiyorum
içimin kuþ uçmaz kervan geçmez diyarýna
kapaðý atýyor
arsýz kederler...


kayýp mevsimlerimi bulmak için
elimde kör kandille ardýna düþüyorum
hüzünlere soyunurken geceler...

Sosyal Medyada Paylaşın: