Bay Aristokrat

Bir kasým bir sarhoþluk hikayesi
yýldýzlar gamsýz aðlýyor ýþýl ýþýl

ya sen
ayný maðrur bakýþlar ayný harabe
saraylarýn uslanmaz sarhoþusun

bu þehirde
martýlarýn gümüþe çalan kanatlarý gibi
saçlarýn gri ve hafif beyaz

son sevdasýna güz esintisinde savrulan
altýn saçlarýna
aðýt yakan bunak bir aristokrat gibisin

seni bu kuytu sokaklarda
tanrý bile unutmuþ
unutulmaya yüz tutmuþ despot yüreðinde
hala bir filozof gizli olsa da

uslanmaz sarhoþluðunda vals eden
mavimsi deniz ve kýzýl mehtabýn þavkýnda
yitik hayallerine
piyangoyu tutturan hayat akýp gidiyorken

sokak köpekleri havladýkça
kaðýt toplayan mültecilerin silüetlerine
düþen hazan sarýsý
gibi bu þehrin sana olan vefasýzlýðý

ve

hiç dinmiyor sokak kedilerinin ritmik gürültüsü
ecnebi bir kemancýnýn chopin konçertosu gibi
zemheri esdikçe hatýralarýn buz aðlarken
bir þiþe kýrmýzý þarabýn dibine vururken yine zihnine

sövüyor saatler her makamda
denizin hoyratlýðý ile dövüþen balýkçýlar
arka sokaklarda seviþen fahiþelerin
fýsýltýlarý karýþýyor

son çingenelerin raksýnda
gürleyen darbuka sesine
bu sesler iþte sessizliðini büyüten senfoni

bu sesler senle alay eden notalar
bu þehir ve o son sevdiðin kadýnýn
gidiþi seni yok eden hikaye

bu þehir
biraz aristokrat
biraz demokrat bazen monarchist

bazen de anarþist melodileri çalan
nostaljik gramofon gibi konuþkan
sessizlik içinde tutuþan ýþýk seli
oysa ki faþist olmalýydý sevdalar

belki hayatta sövmeliydi
eflatun felsefesine mahkum senor burjuva

bu þehir yoksul
bu þehir zengin
bu þehir sarhoþluk

oysa ki
toprak kokuyor ellerin
halâ gözlerinde o saf ýþýk
sen deðilsin sanki o sarhoþ
siluet…




Sosyal Medyada Paylaşın: