Ölüm hakkında meditasyon

Iþýk sessizce geliyor

soluk bir vücut uyurken

dýþarýda gizlenip cama çarpýyor

camdan sana, senden dýþarý sýzýyor



vücudun serin ve kýrýlgan

camda ki titreyen tel gibi

buz tutmuþ kirpiklerin



ýþýk hareketsiz soluksuz bedenine

ýlýk bir dokunuþla göz kýrpýyor

loþ bir deniz feneri gibi

denizaþýrý bir gemide uykulu ruhuna



ýþýk, soðuk bedenini ýýsýtamaz

bir ateþ böceði nasýl ýsýtýsýn azrailin soluðunu

hislerin ölü ve yanýnda titreyen bir silüet



parmaklarým üzerinde duruyor

ama fark etmiyorsun

belki de ellerim soðuk ve duygusuz

ama muhtemelen sadece yorgunsun

belki seni nasýl uyandýracaðýmý bilmiyorum



adýný yazýyorum pencereye uyu uyu þavkým

dinle rüzgar ismimi söylüyor, beni de al ýþýk

bu sonsuz ýþýkla beslenmemeli ruhum



cennette buluþuruz, azrailin nefesinde

karanlýk parýltýsý geceyi aydýnlatana kadar

topraðýn perdesine ýþýk nüfuz edene kadar



"uyu, sende uyu," diye fýsýldayan

hareketsiz mor dudaklarýný ve

kör gözlerini izliyorum



son bir nefeste anlatmalýyým

sahip olduðum

hiçbir þeyin benim olmadýðýný



çünkü her þey, her þeyim

senle sonsuzlukta kayboldu

pencereden sýzan ýþýk gibi….


Sosyal Medyada Paylaşın: