ölümün Ninnisi
Ay Iþýðýn da Yüce Aðacýn gölgesin de,
Uzanmýþ kalmýþým Toprak Ananýn baðrýnda
Gecenin yaratýklarýnýn sesi her yön de,
Kargalarýn ninnisiyle uykuya dalýyorum
Bir daha asla gülmemecesine ...
Gece buz gibi Ayaz çýkmýþ , Rüzgar ugulduyor ,
Toprak da üþümüþ beni de soðutuyor,
Doðrulmak istiyorum ama çok yorgunum,
Býrakýyorum kendimi Huzurlu bir gidiþe
Bir daha asla geri Dönmemecesine ...
Mazi de Yaþananlar geliyor gözümün önüne
keskeler , pismaniklar için de,
bu bir hüzünmü, Huzurmu bilmiyorum ...
Gözlerimi yumuyorum ve kendimi býrakýyorum...
... Babam iþten dönüyor elinde Fýrýndan yeni çýkmýþ ekmekle
Abimle müzik dinliyoruz gitar sesi frekanslar ötesin de
Ablamla Annem yemek yapýyor onlarýn sesleri karýþýyor müziðe
Sýmsýcak bir mutlulukla bekliyoruz Akþam olmasýný ...
Hayatlar yeni kuruluyor , yeni doguslar, umutlar yeþeriyor
Karanlýktan korkmuyorum hüzün de vermiyor
üsütmüyor da þimdiki gibi,
Ve ben yine Aþýk oluyorum ismini bilmediðim birisine...
Derken yine buz gibi gerçekler bürüyor benligimi ,
Kara Bulutlar bürüyor Ayýn çevresini ,
Ýçim de bir yerler kanýyor, acýyor
Ürperti üþümeye býrakýyor göz yaþým donuyor
Kargalar daha gür ölümün Ninnisini söylüyor
Topragi avucluyorum... Toprak Oluyorum ...
Birazdan kara Kanatlý Karanlýk alacak beni,
Gücümde yok Arzumda yok diretmeye...
Artýk sadece ruhum deðil bedenim de cürüyecek
Bilmediðim garip bir Huzur lan bu ,
Gidiyorum yorulmadan bilinmezlik memleketine
M. Serhat Sezer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.