Zemheri bir soðuk vuruyor yüzüme yine. Unutmam, unutamam. Bir cumartesi gecesiydi, içimi acýttýðýn o gece. Ve yine ayný günün gecesi, sýzlýyor içim bak. Yalnýzlýk buruk bir sýzý olsa da, ben en iyi dostumu, bu günler için saklýyorum sol yanýmda.
Bu sýzý öyle bir sýzý ki, öyle bir sýzý. Sokak konuþur seninle. Duvarlar konuþur, kaldýrýmlar... Seninse dilin lal olmuþ. Susarsýn sadece. Öylece susarsýn...
Seni görmeye ne halim var. Ne de bu yüreðim dayanýr. Hatýrlamak mý seni? Hiç kalmamýþ ki mecalim. Hiç kalmamýþ. Üstüme kara topraklarý sen attýn. Þimdi neyin yasýný tutuyorsun.
Ýçimde öyle güzeldin ki sen? Andým olsun, içimdeki o güzelliðini, artýk kirletmeyeceðim seninle. Dön git yoluna. Beni yalnýzlýðýmla baþ baþa býrak. Beni en iyi dostumla baþ baþa. Býrak ki içimdeki bu buruk sýzý, KALP AÐRISI geçsin. Lal olan dilim çözülsün. Umutlarým yeniden yeþersin.
Seni görmeye ne halim var. Ne de bu yüreðim dayanýr. Hatýrlamak mý seni? Hiç kalmamýþ ki mecalim. Hiç kalmamýþ.
Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın:
RecepHamza61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.