YÜREĞİN MÜRİDİ...

Bir Cumartesi yalnýzlýðýndan mehtaba çaðrýmý dillendiriyorum boþ zeminde hoþ bir gülümseye itaat eden göçmen kuþlarýn çýðlýklarýnda sýðýndýðým hutbelerde kovalýyorum hurafeleri ve minnet etmediðim insanlara sadece iyi niyet ve kocaman bir yürekle yakýn duruyorum.


‘’Bir ilaç içsem diye düþündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Þöyle bir þey yazdým sonra:
Yaðmur, çamurlu bir elbise dikiyor þehre
Sýkýlýyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattý.
Bir þiire böyle baþlanmazdý.’’
(Didem Madak)



Sandukanýn sýrrýydý þehir,
Belki de
Þairliðe özenen bir nehir gýpta ettiðim,
Sevdalý bir beyit, aþký sönen iklimde
Karambole giden o döngü:
Kayrasý mýydý dünün de sitemle çaðladý onca þarký?

Ant içmiþtim bir kez;
Ar bilmiþtim de esefle yolumu kesen her düþü
Savsakladým bir ömür,
Kelaynak kuþlarýndan ayraçla ayýrdýðým
Yalnýzlýðým vururken kýyýlara
Mavidendi rütbem
Ve pekiþen sevgim
Nasýl da ýsrarlýydý Tanrý ve evren.

Kuþ üzümü gözlerinde ömrün nasýl ki yâd ettim dünü
Ölümü de g/örmüþtüm kerelerce:
Mamafih, yanýldým, azizim:
Arþa alaya çýkan gölgemde s/avundum da defalarca;
Sevmeye sevilmeye dair her insaný ve günü
Diktim ellerimle ve sýrtlarýnda kocaman bir y/ama
Kaynakçasý ömrün mademki sýra dýþý bir vaveyla
Hep mi kundaklandý bunca duygu tek bir arzla?

Yendim ülküsüz geçen günümü
Yerdim de dünümü
Yakamoz bir düþün pençesinde açan goncama tutsaktým
Aþkýn þaibeli yokuþlarýnda rest çektiði þehrin yokuþlarýna
Körebe oynadýðým yýllara gittim biteviye
Kaya misali dirençli olduðumu fýsýldadý yüreðime Huda:
Bir rahmetle eþ zamanlý;
Bir halka ile de sevdalý olduðum her þiirde
Döktüm üzüntüden binlerce gözyaþý
Ve muteber bir dille sýrtýmý
Sývazladý rahmet ve yanýlgý.

Konuþlu olduðum tek bir izlek yoktu ki;
Nefreti hibe edenlere teessüflerimi sundum
Yasaklanan þarkýlarý da yol bildim.
Bir kýstas
Belki bir kýskanç bir mevsimdi hüzün:
Ýntikal eden yüreðime sundu da devasa hürmetlerini
Açmayan göðün pembe duvarýna tosladým.
Bir düþ vakti bir düþüþ vakti
Devrilmeye çeyrek kala kalktým hoþ bir reveransla
Þahikanýn kanadýna tutundum
Halemde ölümle söz kestim;
Hanemde evrildim ve devrildim
Bir batýnda doðacak her duyguydu madem ikbalim
Peyzajý hazan olan suratsýz bir imdeydi belki de tesellim.

Yermekle yýlmak arasýnda baðlaç;
Yarenlik edip savsaklanmak nasýl ki bir rahmet
Gözlerinde mavinin annemi gördüm
Örüntü misali her yalnýzlýðý þart koþtu Rabbim:
Göðümde týkanýk ne bir heves ne de nefes
Arzýn bakiyesi taleple doðru orantýlý;
Sevdanýn faturasý elbette özlemle seðiren göðün
Kat çýkan yalnýzlýðý
Mademki piri idim mevsimin
Yarenlik eden her þiirde tanýklýðý varlýðýmýn
Sudan sebeplerle kaçtýðým bir saðanak
Ne de olsa yüreðin müridi bitmeyen umut.


Sosyal Medyada Paylaşın: