Baþýmda dönüyordu sanki alýcý kuþlar, Her nereye tutunsam, elimi yakýyordu. Ýniþler kapalýydý, yordu beni yokuþlar, Kararmýþtý gökyüzü, þimþekler çakýyordu.
Yürüdüm aðýr, aðýr sol yanýmý tutarak, Yârdan gelen cefayý, þifa diye yutarak. *
Yerinden oynamýþtý kaldýrýmýn taþlarý, Çok uzun sürüyordu hayatýmýn kýþlarý, Üstüme çevrilmiþti herkesin bakýþlarý, Tufana dönen yaðmur yoluma akýyordu.
Düþe, kalka yürürdüm, çamurlara batarak, Kimi çeker çileyi, kimi büyür yatarak. *
Kýrk yerinde kýrýldý, güvendiðim direkler, Merhamet göstermedi katýlaþmýþ yürekler, Hazýrda bekliyordu kazma ile kürekler, Kefenimi biçenler, sinsice bakýyordu.
Ýncitenler, incinir; vuranlar, vurulurlar, Kazançlarý yok olur, boþuna yorulurlar, Sanma ki bu dünyada aranýp, sorulurlar, Kalbi katý olandan, sevenler býkýyordu.
Dosta yaklaþýlýr mý kaþlarýný çatarak? Gönül kazanýlmalý, öfkeleri yutarak. *
Göçmen kuþlar da gitti beklemeden sabahý, Elbette bir duyan var yürekten çýkan ahý, Ezim, ezim ezilen aþýklarýn günahý, Dumansýz ve alevsiz ruhlarý yakýyordu.