O durgun haliyle boynunu büküp, Karþýma çýkýnca ona inandým. Kara bulut gibi gözyaþý döküp, Þimþekler çakýnca ona inandým.
Kaybolmuþtu sanki duygu selinde, Bal damladý sandým bir an dilinde, Hinlik aramadým hiçbir halinde, Elimi sýkýnca ona inandým.
Elleri ýslaktý, sanýrým terden, Gül gibi solmuþtu durduðu yerden, Eski hatýralar canlandý birden, Kaþýný yýkýnca ona inandým.
Teselli arayan bir hali vardý, Eskiden olsaydý baþtan savardý, Ýçten bakýþýyla sanki yalvardý, Gönlümü yakýnca ona inandým.
Sözleri içtendi, görmedim resti, Bir meltem misali ýlýkça esti, Fazla uzatmadan kýsaca kesti, Hasretle bakýnca ona inandým.
Samimi bir duruþ gösterdi bana, Affetmeyi bilmek yakýþýr þana, Býrakmamak için yüce divana, Kafama takýnca ona inandým.
Sabri Koca
* Gönül dostuna selam olsun :
Garibin yüreði merhamet açtý Çiçekler umutlu kokular saçtý Mübarek bakýþlar sevabý taçtý Nur yola akýnca ona inandým..... Ahmet KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.