Öz damarým sýzlýyor içim katran fýçýsý
Yüreðimden içeri kanlar döküdü babam
Daralmýyor eðnimden þu çilenin açýsý
Yaþadýkça günbegün boynum büküdü babam
Masal deðilmiþ hayat gerçeðini görünce
Tutuna bilmek için benliðimi dürünce
Tamam þimdi diyipte tam huzura erince
Ellerim ayaklarým o an çekildi babam
Dün yarýný aratýr kim bilir neye gebe
Bugün ya salaþ olur ya þansýma kör ebe
Ellerim kabarýpta girince delik cebe
Yoksulluðumun aybý gelip takýldý babam
Otaðýmýn damanýnda içeri kýtlýk sýzar
Terk edilen hanemden yalnýz yoksulluk gezer
Çulumu delse felek fareler bana kýzar
Þu fukara yakamdan dertler söküldü babam
Hiç anlatmadýn bana büyümenin zorunu
Ömür karagaþasýný geçinmenin zarýný
Kedere meil ettim gözlerimin ferini
Hoþ tebesümlerime matem ekildi babam
Alýn yazýsý ile üstü örtülen evden
Vel hasýl çýkamadým girdiðim o sýnavdan
Hep yaralý ben çýktým sevda denilen avdan
Düþlerim ümitlerim bir bir yýkýldý babam
Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.