Karanlýk geceme sen bir güneþ gibi doðarken
Hep seni düþündüm ben, kimin nesi bilmeden
Bir melek gibiydin’ de, gördüðümde sevdiðim
Hep seni düþündüm ben, kimin nesi bilmeden
Þimdi sen çýkmaz oldun, ne olduysa karþýma
Kayboldun gittin birden bire, ne geldiyse baþýna
Ne zaman yalnýz kalsam, bir yerde tek baþýma
Hep seni düþündüm ben, kimin nesi bilmeden.
Ben seni görür görmez düþtün de sen gönlüme
Girdin sen benim bomboþ, üzgün çarpan kalbime
Gördüðüm güzelliðin, dert oldu da içime
Hep seni düþündüm ben, kimin nesi bilmeden
Dün akþam ben dökmeye, çalýþýrken içimi
Bir baktým sen çalmýþsýn, habersizce kalbimi
Bu yüzden saðda solda, anlatýrken derdimi
Hep seni düþündüm ben, kimin nesi bilmeden.
04 Kasým 2019-11-04
Ahmet Yüksel Þanlý er