MANGAL YÜREKLİM

sen benim mangal yüreklimdin biliyor musun
ýssýzlýðýmda kýrlangýç misali sýðýndýðým
ve yandýðým kavrum kavrum,
hey yavrum hey dediðim
kör kuyularda sabýrla beklediðim
kimsesiz maðaralarda ýþýksýz kaldýðým
ve çöllerde yalýnayak dolaþtýðým
dayanma gücüm belki de
aklýmýn muvazenesi, kalbimin avazesi
göðümün en parlak avizesi
ömrümün silinmez yazgýsý
daðýn baþý karlýdýr bugün biliyor musun
yârin baþý baðlýdýr, aþkýn ateþi pek de harlýdýr
ve gözüm her daim yaþlýdýr
bilmem kaderim neden böyle kederlidir
kederim neden bu denli katmerlidir
sen benim mangal yüreklimdin
baktýðýnda yýldýzlar düþüren gökten
çiçekler bitiren yerden,
yeller estiren baþýmda
avareliðimdin, serkeþliðim
ne de gamlýdýr yüreðim þimdi
ne de dumanlýdýr gözlerim
bir çay içsem en koyusundan
bir kurþun yesem kalbimden
zehir olsa bana gözlerin kýrpmadan baksam
zýkkým olsa bana sözlerin açsam kulaklarýmý
sen benim mangal yüreklimdin biliyor musun
yanýnda huzur bulduðum
mutlu olduðum, çoðaldýðým
toplandýðým, maðrurlandýðým
bir bayrak gibi kalbinin gönderine çekildiðim
gölgesinde yer bulduðum güven de hissettiðim
þimdi anlamý yok hiçbir þeyin
düþen yapraðýn, kuruyan dalýn
eriyen karýn her yaným güz içinde
sevincim mutluluðum göç içinde
sen benim mangal yüreklimdin
kýrýlmayan dökülmeyen yanýmdýn


Sosyal Medyada Paylaşın: