MİMARI İDİ RABBİM...
Maviyi düþledim önce sadece maviyi…
Top yekûn hücum edendi
Balyalarca askýntý i mgeyi sýnýr dýþý ettiðim.
Sabrýma delalet bir hüzündü aslýnda
Ýçimde kývranan sarýdan bir tabaka
Hani mevsimin gözyaþýna eþlik eden
Nice savruk ölü yaprak sýzlanýrken köþe bucak.
Mabet bildikleri kimine göre;
Ýlla ki feriydi si mgelerin:
Fal taþý gibi açýlan
Dolunayda ýsrarla nöbet tutan yetim kimliðim
Varsýl ve de sade bir iklim
Gömüldüðüm kadar sonsuzluða
Yüreði ihya ettiðim.
Sonram olsaydý keþke sorunsuz
Sevdalý renklerin de aksanýnda kaybolduðum…
Belki aksayandý günlük solgun neþem,
Belki sayacý kýrýktý matemin
Her takýlý kaldýðýmda ýsrarla caným yanarken
Aidiyet duyguma eþlik eden de o bitimsiz sevgi.
Maruzatýmý sundum önce:
Kafiyelerimi mutlulukla giydirdim
Aþký hibe eden gökyüzüne de rahmetini dillendirdim:
Ana kucaðýndan düþmediðim
Dualarýnca korunduðum.
Veryansýn ettiðim her kâfir peþin hüküm
Hani çýplak aðaçlarýn gizlendiði bir sis bulutu
Ezkaza sindirilmiþ rüyalarýn kâbusa dönüþtüðü.
Mimarý idi Rabbim: kâh sevincin kâh hüznün
Sevdalý katsayýsýnda özlemin derken
Daha daha çok sevdim.
Kayýplardan doðan bir ümit;
Sezilerimde açýkgözlerimle firar ettiðim mazi:
Koþulsuz yaþadýðým Ýlahi Aþkýn kývancýyla;
Kayýtsýzlýðýna evrenin ekmek uzattýðým
Aldýðým her darbede,
Þükre biat sezilerimde sevebildiðimden bile çok öte…
Kayrasýnda matemin
Hali hazýrda yýrtýk esvabý dillenen mahremin:
Çatýk kaþlý i mgelerden tuzak
Sevdalý yarene olmadýðým kadar
Yakýn ya da uzak.
Kehanetin asli hükmü
Rabbime sýðýnarak
Ýçine düþmediðim lanetin
Sevi dilinde ezkaza yenik bir faniden de öte
Kaymadan hayatýn fevri zemininde
Kopan bir vaveyla alabildiðine.
Düþ gücüme sadýk
Yüreðimle, hayatla barýþýk
Kefareti belki de düzenin
Muhtevasý en asil sarmaþýk elbette
Ýçimdeki yetim:
Reddedilsem de tutuþtuðum aþkýn ateþiyle
Nihayetinde firar ettiðim zulmün türevi.
Hala ve hala saklý tutulasý
Kalbimde kocaman bir mabet:
Sözlendiðim rahmete de sevdalandýðým her hutbe
Gecenin koyu gözlerinde yanýp sönen neferi
Muhabbetin…
Kayýtsýz þartsýz içime çektiðim her zerre
Dokusunda aþkýn
Ýlla ki barýþýk içindeki iyi niyetle…
Uçmaksa bulut bulut konduðum
Ve inanç,
Ruhuma teneffüs eden sonsuzluðun
Miadý dolmadan düþtüðüm Ýlahi yolda
Yeter ki düþmeyeyim gözünden Huda’nýn
Razýyým düþen her damlaya b/andýðým kadar sevdaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.