MUTLU ÇOCUKLARDIK BİZ..

Oysa mutlu çocuklardýk biz
Yokluk vardý..
Öyle mahallede herkesin bisikleti pateni olmazdý..
Þanslýysanýz olandan bir tur binme sýrasý olurdu..
O tur bisiklete binenler kendini þanslý hissederdi..
Kýymetliydi herþey..
Sokakta saatlerce oynardýk..
Acýkýrdýk eve gitmeye korkardýk
Üþürdük tenekeden soba yapýp çalý çýrpýyla ýsýnýrdýk..
Hayallerimiz ýsýtýrdý yüreðimizi..
Annemiz bir daha dýþarý býrakmaz diye
Direnirdik öyle soðuða açlýða
Salça ekmeðin tadýnda baþkaydý o zaman..
Yakar toplar..
Yeditaþlar..
Kuklalar.
Saklambaçlar..
Lastik,çember çevirmeler..
Saatlerce mahallelere ip atlamalar..
Þehir efsanesi olmuþ terkedilmiþ barakalara dahil ne hikayeler uydurulurduda
Kim daha cesur yarýþmasýna malzeme olurdu o terkedilmiþ barakalar..
Çocuksun iste..
ya herþeyde bir güzellik bir espri bir macera bilirdik iþte..
Çünkü mutlu çocuklardýk biz, tüm yokluklara raðmen.
Büyük dedelerden dinlediðimiz peygamber kýssalarý aydýnlatýrdý yolumuzu..
Bilirdik kötülükler cezasýz kalmazdý..
Yapacacagimiz yaramazlýklarý bile vicdanliydý iþte..
Sonra yaþ aldýk..
Hayat törpüledi bizi..
imtihanlar aðýr geldi bir çoðumuza
Derdi verenin bizden haberdar olduðunu unuttu bir çoðumuz..
Mutsuz gülmeyi unutan büyükler olduk..


NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın: