YÜZ(SÜZ)ÜM

‘’Yüzüm yok’’ dedi kadýn…
‘’Arýyorum aynalarýn sýrrý dökük sýrlarýnda.

Anla beni,
Dokundukça ellerimin altýndan kayan dünya!
Bütün kemirgenlerini daðýt!..
Kapaklansýn ruhum topraðýna
Ve yok olsun gelmiþim, geçmiþim!
Karýþýp gitsin varlýðýna!...

Anla beni!..
Ben, kahrolasý bir düþün,
Kabusu muhtemel aþk maðlubuyum
Ve yeknesak kurulan cümlelerin,
Vurgusundan sonra muteber yorgunuyum.

Anla beni ne olur !..
Hiç olmadýðýmý farzet !
Ha bir eksik, ha bir fazla…
Ya da ne bileyim, ne bileyim dünya,
Dön yüzünü…
Yüzümü ver bana!...’’

Özlem Pala

Sosyal Medyada Paylaşın:

Ozlem Pala Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ENGİN BADEM'E / ÜÇ DÜŞ GEZGİNİ GÖRÜŞ GÜNÜ Susturun Sirenleri ANNEME NİSAN MASALI GARDENYA AZRA İLE… Havadan Sudan Ağlamak Dediğin Doğa Sahnesinden Hayata Bakış