Boğuluyorum
Göðüs kafesimde çýrpýnan serçem,
Vurma kendini!
Bu kafes demir deðil...
Bir yana düþmüþ kanadýný,
Saramayýþým,çaresiz kalýþým...
Boðuyor,
Boðuluyorum annem...
Göðüs kafesimde çýrpýnan serçem,
’’Azat olunacaðým gün,
’’Ah! o gün yakýndýr’’diyorsun
Bilmiyorsun, ne hallere atýyor,
Çýrpýnýþlarýna çaresiz kalýþým...
Nefesim daralýyor,
Boðuluyorum annem...
Göðüs kafesimde çýrpýnan serçem,
Gözleri nemlim...
Acýlarla demli kadýn!
Annem...
Gel! gökyüzü en güzel çiçeklerle bezesin üstümüzü
Ve çek! yaktýðýn badem karasý sürmeyi gözlerine
Kavgalar edelim...baðýr bana!
Kar parçasý tülbendine dokunan ellerime kýz!
Yine en asil titizliðinle...
Sonra,kýskanayým begonyalara bakýþýný,
Papatyalarý zarifçe koklayýþýný...
Hep sevmiþtim,inci küpelerini takarken,
Aynalarla çatýþmaný...
Göðüs kafesimde çýrpýnan serçem...
Aðýr aðýr devriliyorum bir yana
Bir yaným yetimdi zaten...
Þimdi aðlayarak’’gidiyorum’’deme sakýn!
Öksüzlüðe hazýr deðil,
Hazýr deðil diðer yaným...
Gitme! caným...
Gitme! hayatýmýn kadýný...
Kafesim daralýyor,
Boðuluyorum...neden?
Gitme! bana sensizliði öðretmeden
Gitme....annem...
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.