Bazen özler insan
Bazen özler insan
Mesela, insan geçmiþini özler
Yaþadýðý geçmiþ gitmiþ, hayatýný özler
Bakar geçmiþteki çekilmiþ resimlerine
Alýr eline,
Evirir çevirir birer, birer.
Baktýkça bazen duygulanýr, bazen de güler insan.
Bazen, özler insan
Kötü günlerini bile özlediði olurdur insanýn.
Çocukluðunu gençliðini özler
Arkadaþlarýný özler.
Hatta geçmiþteki iþini bile özlerdir insan.
Rüyalarýna da, girer bazen.
Bazen özler insan
Ben en çok kekik kokan, daðlarý özledim
Karda baþýný çýkarmýþ, hoþ kokulu yaylagüzeli kardelenleri özledim.
Ormanlarýn sessizliðini, aðaçlarýn kokusunu özledim.
Özler, hiç özlemez olur’ mu insan.
Ardýç kokan sedir kokan daðlar vardýr özlenen
Yaylalar vardýr pýnarlar vardýr sularý buz kesen
Onlar da özlenir.
Mesela ben!
Kara kýl çadýrlarda gecelediðim, yaylalarý özledim.
Su içtiðim pýnarlarý,
Üzerinde tepindiðim, iz býraktýðým karlarý özledim.
Bunlarý yaþar’ da, özlemez olur mu insan.
Özler tabi’ ki.
Bazen özlerdir insan
Ýnsan en çok’ da kaybettiði, anne babasýný ve yakýnlarýný özler
Onlarýnýn yerini hiçbir özlemin doldurmasý asla mümkün deðildir.
Kokusu baþkadýr, özleme þekli baþkadýr onlarýn.
Yýllar geçer, unutmaz insan.
Onlar anadýr, babadýr kardeþtir yardýr insana
Ben hepsini özledim.
Aklýma gelince annemi, aklýma gelince babamý ve diðerlerini özledim.
Geçmiþi iyi de olsa, kötü de olsa pek çok þeyi özlerdir insan.
Ahmet Yüksel Þanlý er
13 Ekim 19