DERT BOHÇASI

Kuþlar da göçtü göðümün masmavi sularýndan
Kanatlarý kýrýk, yürekleri buruk;
Sitemle, bir acý haykýrýþla
Barut kokan hava, küstürdü kuþlarýmý
Yürek coðrafyasýný talan etti
Medenî haramiler
Yýldýrýmlar kapandý arzýn kucaðýna
Bulutlar gece gündüz aðladý ürkekçe
Yüce dað baþlarýna çöktü yalnýzlýk
Eðilerek topraðý kucakladým erkekçe
Buharlaþtý giryeler solgun dudaklarýmda
Bir acý öpüþ izi var
Sensiz yanaklarýmda

Yüreðimden havalanan güvercinler hâlâ dönmedi geri
Yaralanmýþ serçeler kondu kalbin pervazlarýna
Unutulmuþ gülüþlerin hayali yeþertir umutlarý
Parçalanýr düþlerim ruhumun kasvetinden
Her biri bir yana daðýlýr, toplayamam
Kan beynime sýçrar,
Ýstesem de aðlayamam
Tenin her hücresine bin sitem düþer
Dert bohçasý açýlýr, baðlayamam

Þimdi kelimeler ateþten bir kor
Teni yakar kavurur
Eser acý bir poyraz
Küllerimi savurur
Taze bir ölü için sunulan hayat öpücüðüdür
O masum bakýþlarýn
Özgürlük kol geziyor
Gölgesinde kýlýçlarýn!

M.Nihat MALKOÇ




Sosyal Medyada Paylaşın: