HZ. MUHAMMED’İN KÂBE HAKEMLİĞİ

HZ. MUHAMMED’ÝN KÂBE HAKEMLÝÐÝ
Kâbe, tarih boyunca kutsal bir yerdi,
Onu Ýbrahim ve oðlu Ýsmail inþa etti.
O günden bu güne, hep kutsal kaldý,
Ýnsanlarýn toplandýklarý mekân kaldý.
Müþrikler tarih boyunca Kâbe’yi çok kutsadýlar,
Onu kendi çýkarlarý uðruna acýmasýzca kullandýlar.
Zayýf insanlarý, kandýrýp putlara taptýrdýlar,
Gelen hediyeleri iç edip mallarýna kattýlar.
Kabileler arasý, kan davasý hiç bitmezdi,
Anne ve çocuklarýn gözyaþý eksilmezdi.
Cahiliye uðruna binlerce savaþ açýlýrdý,
Haksýzlýk, adaletsizlik saða sola saçýlýrdý.
Onun bir avuç topraðý için savaþ baþlatýldý,
Nifak tohumlarýnýn zehirli ilk oku atýldý.
O zamanlar þiddetli bir yaðmur yaðdý Mekke’ye,
Kâbe’yi yýkýp götürdü, döndürdü harabeye.
Mekkeliler, toplanýp bir fikir ortaya attýlar,
Kâbe’yi tamir etmek için ortak karar aldýlar…
Kâbe, Mekkelilerin kutsal kabul ettikleri bir yerdi,
Hz. Muhammed, o zamanlar otuz beþ yaþlarýnda idi.
Mekke ve civarýnda þiddetli bir fýrtýna olmuþtu,
Büyük sel, Kâbe’yi basarak alýp götürmüþtü…
Kâbe onarýlýrdý, sýra taþýn konulmasýna geldi,
Bu kutsal sayýlan taþýn adý Havcer’ül Esvet’ti.
Her kabile, bu onurun kendilerine verilmesini istemiþti,
Bu kutsal görevi kimse, baþkasýyla paylaþmak istememiþti.
Herkes zýrhýný çekti, sinirlerini kýzarttý,
Birbirlerinin öcünü almak için kývýlcým attý.
Beklenmedik bir anda savaþ baþlayacaktý,
Çoluk çocuk demeden, herkes kýlýçtan geçirilecekti.
Herkesin gözünü, kan kýrmýzýsý bürümüþtü,
Kalpleri kin, nefret ve düþmanlýk örtmüþtü.
Kan davalarý, saltanatýný sürdürecekti,
Herkes birbirini acýmasýzca öldürecekti.
Tam kývýlcým tutuþacakken kâmil biri geldi,
Onlara akýllý çözüm üreten fikirler verdi.
Yarýn sabah kim erken gelirse o hâkem olacak,
Bu anlaþmayla kývýlcým fitili derhâl sönecek.
Herkes, bu fikri kabul edip geri çekildi,
Yarýn sabah en erken gelecek kiþi beklenildi.
Gün gibi, ýþýk gibi, nur gibi biri çýka geldi,
Onlarýn düþmanlýk yüklü planlarýný deldi.
Ýnsanlar, ona uzaktan emin emin baktý,
Onunla gönüllerine barýþ, ferahlýk aktý.
Güneþ gibi parladý, onun yüzü uzaklardan,
Yüzünden nur damlýyordu, doruklardan
Onu görünce herkes sevindi, hâkem olmasýný istedi,
Ýþte bizim aradýðýmýz tam da emin kiþi budur dedi.
Birlik beraberlik oldu, çözülmez düðüm çözüldü,
Münafýk yüklü kalpler, bu duruma çok üzüldü.
Çünkü o hakký gözetirdi, gelen Hz. Muhammed’di
Onun ünü ta öncelerden Muhammed’ül-Emin’di.
Çünkü o, hakký gözeten bir yapýya sahipti,
Anlaþmazlýklarý çözüm noktasý hep adaletti.
Bir yaygý üzerine koydu, Hacer’ül-Esved’i,
Her kabileden bir ferdin tutmasýný istedi.
Hacer’ül-Esved, konacaðý yere böylece taþýndý,
Ýnsanlarýn kalplerindeki kin nefret bir bir kazýndý.
Hz. Muhammed, taþý eliyle bizzat yerine koydu,
Hak ve adalet kavgasýz böylece tecelli buldu.
Olasý çýkacak bir kan davasý böylece önlendi,
Ýnsanlar, Hz. Muhammed’in etrafýnda kenetlendi.
Nerede olursan ol, hakký gözetmelisin ve uygulamalýsýn,
Çünkü sen, Hz. Muhammed’e uyan bir ümmet olmalýsýn…
09.06.2010
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: