Hep ayný yerden mi, çýkarmýþ yara?
Hep solumu vurup, vurup duruyor.
N’olur dert kendine, baþka yer ara,
Hep solumu gerip, gerip duruyor.
Dinleyin dostlarým, sevda halimi,
Lakin kýnamayýn, aþkta âlimi.
Girince gönlüme, yârin zalimi,
Aþk gönlümü sarýp, sarýp duruyor.
Sandým derdin yeri, sadece soldu,
Bütün organlarým, isyankar oldu,
Dediler ki bu dert, bizi de buldu,
Yerden yere serip, serip duruyor.
Saçlarým aðarmýþ, kýl döküm döküm,
Kaþlarýmsa yýkýk, tel söküm söküm
Ýkiye katlanmýþ, bel büküm büküm,
Kanadýmý kýrýp, kýrýp duruyor.
O eski dermaným, yok diyor dizim,
Benim de yaþlarým, çok diyor gözüm,
Lâl olmuþ dillerim, cýk diyor sözüm.
Aþk bedeni yarýp, yarýp duruyor.
Ýflas etmiþ beyin, us pýrtýk pýrtýk,
Dikiþ tutmaz fikrim, kýrk yeri yýrtýk,
Yetiþ cânân yetiþ, tükendim artýk,
Ecel beni sorup, sorup duruyor.
Tabipler bilmezmiþ, sendeymiþ çare.
Dostlar selam sal der, vefalý yâre,
Haydi çýk gel n’olur, dert pare pare,
Sevdamýz can verip, verip duruyor.
Çarký felek kur sen, bize aðýný!
Atlatýr Figani, bu dert çaðýný,
Gönülden gönüle, sevda baðýný,
Cânân’ým da derip, derip duruyor.
Kul Figani (Erdem Gümüþ)
09.10.2019
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.