HAZAN DEPREMİ

Öfkeleri,
Benekler olmuþ
Yüzünde.
Saçlarý, kir pas içinde.
Surat bir karýþ, mahkeme duvarý.
Uzaklardan,
Heveslerini yakalamak için
Üzerime son hýz,
Koþuþturup geliyor hazan.
Bulunamadý,
Þu garip yaþamýn hikâyesini yazan.
Akordu bozuk
Kemanýn tellerine takýldý.
Ne varsa sevgi notalarýndan yana.
Issýz sokaðýn, köþe baþýnda,
Sigarasýndan
Derin bir fýrt çekiyor zaman.
Kaybolmuþluklar uyukluyor,
Treni gelmeyen garda.
Çocuksu elma þekerinin
Tatlarý hala damaklarýmda.
Yaþlý kadýnýn, büzülmüþ dudaklarýndan,
Hoyratça ,
Eski bir gazelin sesi yükseliyor,
Karþýki eski bardan.
Kýrýk taþ plaklarda kaldý,
Yaþayýp, yaþanan.
Yaþamýn morguna sürüldü
Masmavi duygular.
Yalancý aþklara dair
Zarlarýnýn atýldýðý,
Arnavut kaldýrýmlarýnda,
Umutlarýn ölüm danslarý var… (16 Haziran 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)



Sosyal Medyada Paylaşın: