sen þimdi o tuvalin karþýsýnda
bir elinde palet,
diðerinde fýrça
kesin yaðmur da yaðýyordur
ah çeken istanbulda..
renkleri kar þimdi dilediðin gibi
maviyi beyazla aç,
iþine karýþmak gibi olmasýn amma
pencereyi de aç
aç çünkü yaðmurun sesini iþitmeden çizemezsin bulutu
duyamazsýn dalýnda ötüþen
o muhacir kuþu
olsun hayaller taþabilir tuvalinden
mutluluðu fýrçalayabilir içindeki hüzün
ya da renk yetmezliðinden kuþak baðlamaz bir türlü
sise bürünen göðün
üzülme,
biliyorsun rüyasýna geç kalan uykuyuz biraz
hem üþüdüysen üþenme
pencereyi kapa az
buralar da yaðmurlu ama hiç romantik deðil öyle
harfleri palete koysam da
kaðýttan tuval olmuyor
zaten mutluluk meþke baðýmlý hasta bu aralar
sanýrým güzden þifa kapmýþ olmalý
sonunda renk yataðýna düþecek gibi harfler
e hadi hayýrlýsý..
þimdilik istanbulu dinliyorum
saçlarýn sakarya oluyor elimde
yaðmur diniyor usuldan
gel soluklan düþümde..