Ben hiç dost edinmedim Benim siirlerim vardý Yirmi dokuz harfli Bir hücreye mahkum ettim kendimi Müebbete razý bir suçlu gibi Korkmuyorum duvarlardan Korkmuyorum karanlýktan Nasýlsa hücreme sýzar arada loþ bir ýþýk Dýþarýda çok temiz insan var Benim ruhum dýþarýya fazla dar Ve onlarýn tertemiz dünyasýna karþý Benim harflerle kirli bir yaþamým var.
Ben hic renkli giymedim Siyahtý bana en yakýþan Bedenimi kara kefene Ruhumu gökkuþaðýna Gömdüðüm gündü o an ruhumun araf’ý, Duygularýmýn âzad’ý. Renklerle dans ettim rüyalarýmda Boyadým rüyalarýmý tablolara Akýttým dertlerimi onlara Artýk mutluyum çocuklar gibi Dünya bana lalezar Bazen bülbül dolu gülistan Bazen tarumar olmuþ ahuzar...
Zülfü Canan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zülfü Canan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.