Þimdi gidiyorsun Bir sen misin giden? Neleri götürüyorsun yanýnda Neleri... Biliyor musun? Gitme! Korkuyorum, üþüyorum… Gitme Koma beni böyle yalnýz, böyle çýplak. Gidiyorsun. Yüklenmiþsin heybeni omzuna Bir toz zerresi kadar yerim yok mu heybende? Biliyorum sýðmazsýn diyorsun. Ama olsun sen yine de Bomboþ götürme heybeni Bari umutlarýmýzý, düþlerimizi Çocuksu sevinçlerimizi koy içine. Elinin tuttuðum o ilk günün Korkak utanýlasý öpüþlerini koy. Yürüdüðümüz topraklý yollarýn kokusunu koy Belki efkârlanýrsýn, vuslat çöker bir sigara ararsýn Birlikte çektiðimiz sigaralardan bir nefes koy Bir nefes boðuk, düðümlenen… Sonra kitaplarýmýzý koy Asi, güvercin yürekli, umut dolu kitaplarýmýzý… En sevdiðin mýsrayý koy Ahmet Arif’in ”Yokluðun cehennemim öbür adýdýr Üþüyorum kapama gözlerini”diyen mýsrasýný... En sevdiðin türküyü sök al dudaklarýmdan, Türküleri koy. Sevda dolu, sýzý dolu, çoban yürekli türküleri… Sýðmaz deme yine... Bende biliyorum sýðmaz hiç biri, Sana göre dolu bana göre boþ heybene. Git o zaman . Hadi git! Ben kalýrým burada. Belki bir sigara yakarým. Bir türkü söylerim. Belki bir mýsradýr mýrýldandýðým. Seni düþlerim belki Heybende boþ kalan yerleri... Sosyal Medyada Paylaşın:
KANAYAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.