-Bugün çok hüzünlüyüm dedi kadýn gözlerini indirerek Buraya ne zaman gelsem içimde bir burukluk oluyor -Geçecek dedi adam Hatýralarda gezer ve gün gelir biter acýsý Gözlerini bir melodiye yaslayýp sordu Bu nasýl bir þiir olacak dedi adam -Daha olmayacak dedi kadýn -Ben öldüðümde o þiir doðacak.
Bir laterna kadarmýþ ömrü Metalleri erimiþ, ahþaplarý çürümüþ Þarkýlar da bitermiþ, üç günlükmüþ Topu topu yedi notalý Ve hicrana sarýlan günmüþ Dünmüþ, dingin ve hüzünleri dökülmüþ
Neyi kalmýþ geriye Merdiveni ve kollarýna dolanan sarmaþýk gecelerinin Yorgun kollarý…
Yüzü ifadesiz bir bulut gibi Ve kan çanaðý bir toprakta biten Alyuvarlarý septrilyon kere dolaþan Hüzün melodileri gibi.
Bir somon balýðýnýn yuvaya dönüþ zamaný gibiyim Kilometrelerce koþuyorum Kilometrelerce doðduðum yere varmak Yüreðinde kalmak için Ve ulaþtýðým an Kendimi o derin sonsuz uykuya býrakmak.
Ve bir laterna þarkýsý Muhteþem bir slow Gýcýrtýsýz Çýlgýn Kahkahalarýna bir ateþ yakmýþ Çok sevdiði bir tabloyu Hüznün daðlarýna býrakmýþ.
Telleri küflenmiþ bir þiir gibi teklese de Maziden birkaç kare eklese de Þiirlerim gibi, ateþ böceklerinin ýþýðý kadar þýk Resimlerim gibi ucu yanýk Asýrlaþmýþ bir aðacým ben Fosilim ki tin’imde bulunmuþ
Herkes duyamaz onu
Bir laterna þarkýsý ki Yüreðimdeki en dehliz ’i sokakta unutulmuþ.
Ayþegül Aþkým Karagöz
(rüzgar çanlarý) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.