nereden baþlayacaðýný kestiremeyen son gibi hissediyorum kendimi
yazdýðým her isimsiz mektuba
pul basýyor veda
kapý kollarý hevesleniyor elimi tutmaya
ve her eþik beþik gibi sallanýyor
ayaklarým altýnda..
kazanmak kaybetmenin ilk adýmýdýr diyor içimdeki ses
peki vermeden önce saydýn mý
kaç ömre bedeldir
tek nefes
bilmiyorum ellerim olmasaydý kol ucumda
oynar mýydýn benimle
çünkü aþk tutuþmak ister
sevdiðiyle el ele
ya da sözlerim misal
yürür müydü kalbine söyle
koltuk deðnekleriyle
belki iplerini býrakacak, aþk eline tutunan mimiklerim
suratým düþecek aynalarda
belki sýratýndan geçecek sýr
o ayna arkasýnda
dedim ya bilmiyorum
gün pazar ve çay içiyorum
ne güzel giderdin þimdi içtiðim çayýn yanýnda
dar kesimli muhabbet
vaktin bol tarafýnda
ah iþte,
nereden baþlayacaðýný kestiremeyen sol’ gibiyim bu ara
anahtarý" bir bulsam
geleceðim kapýna..