YOKLUÐUN ÖLÜM Sanýrmýsýn ki bu Can Depreme dayanýksýz Ben ne ZELZELER... ARTÇILAR ... DEPREMLER ... gördüm Devrilmedim Belki hasar gördüm Belki bastýðým taþlar sarsýldý Evler ,odalar ,yuvalar Bir tomar oyun kaðýdýnda daðýldý Tuz buz gibi saçýldým Ama devam ettim Umudu sýrtýma Gözlerini ufkuma sabitledim Yýlmadým Günü geceye ;geceyi güne ekledim Yarýndan sayfalar açtým Tertemiz bembeyaz düþ bahçeleri Umudun kanat çýptýgý Baharýn müjdecisi Yarýnlar... Dünleri kahýrlarý toz bezi ile silecek Gülüþlerin... Notasýz sesin... En güzel ýtýrý cümlelerine dikecek Anne ben geldim Diyecekkk... Ýþte o gün kapatsam gözlerimi Son kez gülen gözlerinde Tebessümle gideceðim... Deprem ... Artçý... Zelzele... Ne ki... Yokluðun ÖLÜM Yokluðun ÖLÜM... SÝBEL KARAÐÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.