EFKARLIYIM

Gün gece efkarýmý dumanýma sararým
Yükselen efkarýma ardýsýra bakarým
Volkanlar patlamadan yüreðimi daðlarým
Buz daðýna sýðýnsam belki geçer efkarým

Sevda ýrmaðýnýn çaðlayan bir damarýyým
Gürleyen þelalenin akan göz yaþlarýyým
Köze dönmüþ ateþin harlanan dallarýyým
Ýçsem sabaha kadar belki geçer efkarým

Fecrin aðaran daðýn yamacýna geleyim
Ýçimdeki kederi topraðýna vereyim
Güne gelen güneþi ellerimle seveyim
Yansam sýcaklýðýnda belki geçer efkarým

Kale duvarlarýný camdan örer gibiyim
Kaybolmuþ yýllarýma zincir dolar gibiyim
Kör kuyuma taþlarý biraz gömer gibiyim
Taþ bassam yüreðime belki coþmaz efkarým

Bedenim daðýlýyor kora dönmüþ miliyle
Aklýmý yar eyledi sazlý sözlü türküyle
Doldurun kadehimi sevdamýn elleriyle
Bir yudumda diklesem belki geçer efkarým

Yar, söylenen söz ile yüreðimi daðladýn
Dünüme göz atýnca hüngür hüngür aðladým
Mazide olanlarý ortak paydaya saydým
Düþtüðüm yerden kalksam belki geçer efkarým
Resmiye Okutur

Sosyal Medyada Paylaşın: