En yakýn, en uzak olabilir kimi zaman, dedi tanrý
Yahut en uzak, nefes kadar yakýn.
Bildim.
Senli cümlelerimi doldurup aðzýma kaçarken kuytulara,
Sýtmaya tutulan dilim
Kör bir baykuþ endamýnda
Boydan boya kaplayabilsem kendimi senle ah!
Yüzümü yüzüne sürüp
Sesini sesime bastýrýp
Tanrýnýn önüne atsam kendimi ,
-bak nasýl da durdu kanamalý sözcüklerim tanrým.
Baðýþla beni!
Susuþumu besleyen gecede, iliklerime satýr arasý sýzan sözcüklerin sahibini de,
Duam kanattýr soluðuna .
Biliyorum.
Mânâdaki çiçek kokularýný bilsen
Maddenin zafiyetine kanmazsýn.
Yolunu kaybetmiþ deniz feneriyim
Gel ezberle/t yolumu dedim
Saðým, solum topraða bakar
Bir depremin yýðýnlarý nasýl gül kokar , deme
Arayanýn elleri sinince taþa
Dokunup
Yoðurunca
Balçýkla sývansa ne yazar!
Þimdi,
Gözlerini kapat
Ve kendine bak .
En sýradan kelimeler ve cümlelerim
Yüklenmiþ koca bir ünlemi
Yanaþmaya çalýþýyor yamacýna dizlerinin
Ürkek ve savunmasýz
Dermansýz dert yokmuþ ya ölümden baþka
Var ! Adý ünlem . ...
youtu.be/jhFFNAkHRHo