Güzel olan ne çok þeyi kaybettik Sokakta oyunlarý, Vefalý komþularý Ve yaraya merhem olan o eski insanlarý Elimine ettik sonra teker teker Asimile olmuþtu ruhlarý Yaramazdý artýk bize bizim dost kelamlarýmýza Çýktým sonra gönlümün Seyir tepesine Kendime býrakýlmýþ bu muazzam yerden Baktým sonra etrafýmdakilere Zavallý ben! dedim. Ne kazandýn hayattan? Hayýflandým önce, kýzdým kendime Sonra dinledim iç sesimi ve dedim ki Deðiþmediniz ki sizler hâlâ Deðilsiniz artýk usumda ve hafzalamda Tanýmadýðým günkü saflýkta Artýk tanýyor, tanýdýkça üzülüyorum. Heyhat! Bizi kimsenin tükettiði yok Biz onu kendimize kendimiz layýk ettik Bilmiyorum Kahroluþum belki sebepli Belkide bir yerlerde hata ettik...
Zülfü Canan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zülfü Canan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.