Sendeliyordu rüzgar, sessizliðin kol gezdiði bir denizin kýyýsýnda. Havada ýssýz bir soðuk, gökte yalnýz yýldýzlar vardý. Adam kadýna baktý. Üþüyorsun sen dedi, kalbinin bir yarýsýný verdi kadýna. Yetmedi. Sevgisini bütünüyle örttü, kadýnýn sýrtýna. Kendisini düþünmeksizin.. Seyreltili bir güzellik yalpalýyordu adamýn gözünde. Adam döndü ve hafif bir tebessümle dedi ki; "Sen bu dünyanýn sayýlý güzelliklerindensin." Senin üþümen, bütün kuþlarý kanatsýz býrakýr. Senin üþümen bütün yýldýzlarý söndürür. Senin üþümen, çaðýn en büyük düþmanýdýr. Sen üþüme ki, gökyüzü mavi kalsýn. Kuþlar uçsun. Renkli baharlara yol alalým. Yeter ki üþüme sen, Soðuða aldýrmayalým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairruhluadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.