Sabretmesemde Bir Sabretsemde Bir
Ölümün soluðu, ense kökümde,
Sabretmesem de bir sabretsem de bir.
Ömür tükendikçe büyür yükümde,
Sabretmesemde bir sabretsemde bir.
Yüreðim buz tutar, bazen kor yaðar,
Uzanan ellerim dertlere deðer,
Elma yanaðýmda bazen gün doðar,
Sabretmesemde bir sabretsemde bir.
Zamansýz, boynuma fetvam asýlýr,
Ölmeye doðmuþum sesim kesilir,
Can bedenden uçar beden kasýlýr,
Sabretmesemde bir sabretsemde bir.
Bütün dolaplarý çevirdim bittim
Bütün yalanlara bölendim, gittim,
Bütün limanlara sýðýndým battým,
Sabretmesemde bir sabretsemde bir.
Çýkmaz sokaktayým çýkýþ yolum yok,
Açan çiçeklerden kokan gülüm yok,
Eski mecalim yok, eski hâlim yok,
Sabretmesemde bir sabretsemde bir...
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.