senden önce de çok düþtüm ben o uçurumlardan
paraþütü açtým her defasýnda
gerçeðe çakýlmadan
yalan yok kimi zaman açýlmadý o þeytan icadý
zannedersem ucuzuna kaçtýðým çin malýydý
düþ’tün
düþkünüydüm gördüðüm düþün
öyle bir var oluþtu ki bu yokluðun içinde
düþünmüyordum düþün ardýnda býraktýðým gerçeði
ki bilirsin insan her düþüþünde
kendine acýyor gözleri..
senden önce de düþ’tüm aþk ile bakan gözlerde
öyle ki,
serçe parmaðýna doladýðý saçlarýn kývrýmýnda yol aldým aþkýn
þafak söken bakýþýnda
kaþýna yay
kýþýna bahar oldum hep
sona kalan umutla
sonra o kaþtan
hooop uçurumlara..
kimi zaman kandým, yaranýn can arayan naklinde
kimi zaman kandým
býçaðýn körelen yüzünde
bazen de dal oldum yalan yok
ki kýyamadým gözlere çöken bulutlardan nem kapýp
zatürre olacak kuþlara
þimdilerde beþ taþ oynuyorum içimde unuttuðun çocukla
büyüsün istemiyorum
çünkü büyüdükçe sana benzer diye korkum
bir de paraþütü açýlmaz diye
malum,
her uçurum düþ biliyor sonunda
ve her düþ dal uzatmaz öyle
uçurumdan attýðýna..