İDA'NIN ONURUNA (21)

Çanakkale-Kirazlý’da kazma-kürek dolanan
deli,
testere-balta buldozer-baga kese-kaza serseri gibi
çýlgýnca altýn arayan
sefil, utanmaz, yaradandan korkmaz, beyinsiz
biri!
Yüzbinlerce aðacý yolan, hayvanlarý evsiz-insanlarý oksijensiz
kýlan,
Homer’in 1001 Pýnarlý Cennet Ýda’sýnda utanmadan
kendini çok-bir-insan sanan
adam!

Geceliðin gökteki Samanyolu’nda parlayan
mini-minnacýk tek bir bir yýldýzsa
senin "Güneþ" dediðin, yani seni ve evreni yaratan,
yalnýzca milyonlarca-milyonlarýn minik bir parçaysa?
Bil ki sen
bu mini-minnacýk parçanýn bir tozu
bilem
deðilsin insan oðlu!

Kurtuluþun olduðunu andýðýn;
taptýðýn, yatýp-kalkýp bu hýrsla sevdasýna yandýðýn
vede senden de kýymetli olabileceðini sandýðýn
"Altýn"
5 harf ve bir yýðýn noktanýn
vede 11 çizginin birleþimidir.
Yani yalnýzca tek-bir-küçük kelimedir.
Ne götürüiür öbür dünyaya,
nede yenir!

Ey doðanýn iyilikten anlamaz,
nankör, vurdum-duymaz,
kursaðý bir türlü dolmaz
et obur-ot obur doymaz Ýnsaný;
Ben tabiat ana,
babansa;
Kainatý yaratan ulu tanrý!
Senin ona kulluðun,
dua edip imanlý olduðun
insanlýðýn bu kadar mý?


Sosyal Medyada Paylaşın: