Güz yolcusuna

Bir narenciye kasabasýndan
çýkýp gelen çocukluðuna aldanma
tütünden sararan parmaklarý gibi babanýn
sevmeyecek seni hiç kimse
yaþamak bu manada bize haram
o zaman gel eksik bir aþkýn
þiirini yazalým madem
ama dur önce sen anneni öldür
göðsündeki aðrýnýn sebebi o dur
sonra ben paslý bir makasý
ciðerlerimden çýkartayým

hüzünle geçen gecelerin sonunda
isyan etmiþ çocukluk anýlarýnýn
fýsýltý gibi korkunç bir frekansýndan yakaladým
eteðinden öptüm o herkesden kaçan
köylü çocuðu gözlerinin
sen de sevebilirsin diyen bir fikri çaldým
yazmaya çalýþtýðým bir þiirin tam da ortasýndan
sonra mümkündür lakin inanmasý zor
diyerek aðuladým yüreðimi
nazarýnla güzelleþtirmek bir hayatý
keþke bir kere görebilseydim gözlerini

ne zaman temizlemeye kalksam sofayý
daðýlan süpürge tohumlarýyla
Aya karþý ulurken buluyorum çakallarý
sonra çilingir sofralarýnda ardý ardýna kýrýlan
bardaklarý kýnýyorum bu nasýl makam
bir tutamcýk mutluluða bir ömür harcatan
yine telaþlandým bak yine öfkeli
kibirli ve küstah bir adam oldum kendime
keþke bunca yaþamak yerine Ankarada
bir kestane aðacýnýn kurumuþ
yapraðý olabilseydim ayaklarýnýn altýnda







Sosyal Medyada Paylaşın: