Eylül'de Üşümesin Ellerin

Bugün sonbaharýn ilk yaðmuru yaðdý.
Bir kaç damla düþtüyse yeryüzüne,
bil ki senin yüzünden.
Bir kaç damla anlatýyorsa hüznümü,
bil ki sana olan sevgim yüzünden.
Gökyüzü aðlýyorsa,
bil ki senin yüzünden.
Pek alâ muzdaribim halimden.
Ben hüznümü hep bu mevsime sakladým.
Sonbahar ayrýlýk mevsimidir.
Ýlkbahar kavuþmalarý getirir.
Biz seninle baharý göremedik,
farkýndayým olup bitenin.
Her ne yaptýmsa,
sen hep güneþi gör diye yaptým.
Ben sonbaharý yaþarken,
sana ilkbaharý yaþattým.
Bak ayrýlýk ne getirdi bize.
Sonbahar’dan baþka ne müstesnadýr kalbimize.
Seni ebediyen sevecek olan ben,
þimdi bir kuru rüzgara mý yenildim.
Maalesef ben,
bir mevsimin hüznüne takýldým sevdiðim.
Þimdi ben bu soðuk mevsimde,
sana olan sevgimi doya doya yaþýyorum.
Sen bu mevsimden hep uzak kal,
üþürsün çünkü.
Gönlüm kaldýrmaz ellerinin soðukluðunu.
Ellerin demiþken, hani o güneþi aratmayan sýcacýk ellerin.
Hani o, geceleyin yoluma aydýnlýk rehberi olan ellerin.
Ellerin, uçurumdan atlamak istesem, tutunacak tek dalým.
Ellerin, günlük güneþlik.
Ellerin varken, bahar gereksiz.
Ben senin ellerinde gördüm bir papatyayý.
Ýþte o gün bütün çiçeklerden ayýrdým o beyazlýðý.
O saflýðý.
Þimdi ellerin yok, havalar da epey soðuk.
Bil ki ben üþürüm ellerin olmadan.
Bil ki ben senin avuç içlerinden öpmek istedim hep.
Bilirim ellerinin her karýþýný.
Bilirim kýrk yýl geçse de,
unutmam ellerinin zarafetini, asaletini.
unutmam bir daha gözlerinin derinliðini.
Bakýþlarýnýn uzaklýðýný.
Ben bakýþlarýnda buldum o mavi uçurtmayý.
Ah bir bilsen sevdiðim,
seni gökyüzündeki bütün yýldýzlardan gizlediðimi.
Senin adýn üstünde bir çiçek açan kaldýrým gibi.
Senin adýn yaðmurun huzuru gibi.
Kimse bilemez seni sevmenin huzurunu, benden baþka.
Bir ben bilirim seni bu mavi gökyüzünde bütün güzelliklerin eþiðinde sevmeyi.
Zaman bize meydan okuyor sevdiðim.
Yaþlanýyoruz.
Son bir dileðim olsa, seni görmek istemem olurdu o da.
Seni görmeden ölmek, ölmeden topraða düþmekten daha korkunç bir duygudur bunu da eklemek istiyorum.
Bu manidar gönülden bir sen geçtin.
Ama ne güzel geçtin.
Hepimiz biliyoruz ki dünya geçici bir han.
Evvelâ aklýnda bulunsun.
Gönlümün hep beraberinde bulunacaksýn sen.
Sen benim sonbahar yaðmurum,
sen benim sonbahar hüznüm
ve elbetteki sen benim sonbahar mevsimimsin.
Sen benim mevsimimsin.
Ben sana hep aþýktým ve öyle kalacaðým.
Bu aþkta hüzünden,
yaðmurdan,
soðuktan ve çýplak aðaçlardan baþka hiçbir þey yok sevdiðim.
Bilmeni istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın: