Seneler geçiyor Her þey gibi Ve alýp götürüyor tek tek Ne varsa Gençlik Güzellik Saðlýk Sonra aðaçlar gibi Yapraklarým önce umutla yeþeriyor Sonra küsüyorum Küstüm çiçeðinin yapraðýna öykünerek Soðumuþum fýrtýnalý dilinden yedi þiddetinde depremin Richter ölçeðine göre Tek tek döküyor Taþ üstünde taþ kalmadý Ne kadar direnirsem direneyim Zamaný gelmiþ Engeli yok Dökülürüm Biraz daha savrulup Tel tel topraða karýþýrým Týpký aðaçlar gibi Vakti gelmiþ Se Göçmenin Aðaç olsan da Ýnsan olsan da Ýmkaný var mý Ayak diremenin Tutunacak dalý olmayan ürkek serce kanatlarý koptu kopacak Ben puzzlenýn kaybolan parçasýyým Ve bulamýyorum hangi puzzel parçasýyým Devran dönüyor köksüz özsüz topraða karýþýp öksüz öksüz Eylül’e adanacaðým Puzzelin eksiði Ürkek serçe... Duvardým önünde her tehlikeye karþý Tozum kalmadý yýkýldým Tek bir bakýþta Hare hare yýkýldým SÝBEL KARAGÖZ 🍃🍂
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.