Kendime defalarca sordum.
Yeniden sevmeye baþlamak dedim,
mümkün mü?
Sevmek bir güzelliði,
ölüme beþ kala.
Gidelim mi buralardan,
Gelir misin benimle?
Herþey bir yana.
Seni sevmek sevgilim.
Ölmeye benzer demiþtin.
Dedim ya,
Ben seninle ölmeye de gelirim.
Hem de koþa koþa,
Dondurma almaya giden bir çocuðun sevinci gibi.
Otogarda kavuþmayý bekleyen bir adam gibi.
Baharý karþýlayan kumrular gibi.
Karþýlarým ben seni.
Ya þurada dökülen yapraklar!
Onlar da kendini sevgisinden feda etmez mi?
Ýnsan, içindeki idamý erteleyebilir mi?
Ölüm geç kalmaz kimseye,
Ölmek çare deðildir.
Ölüm çare olsaydý sevmeye,
Yanmak yakýþýr mýydý bir ateþe?
Bir mani söyler dururum.
Kendi kendime konuþurum.
Sen varsýn iþte orada.
Tam karþýmda yüzün betimlenir.
Aydýnlanýr bir perde,
Güneþin ilk ýþýklarýyla.
Gecenin bir yarýsýnda,
Saat tam on ikiyi beþ geçerken,
Sen geçer misin gökyüzünden?
Br yýldýz gibi parlayýp duran,
Sen deðil misin yoksa?
Þehrin dört bir yaný kalabalýk.
Ýnsanlar koþuþturmacada.
Þimdi ben bu hengamede,
Neredeyim bilemem.
Bir kitapçýda gördüm seni.
Altý çizili bir sözcük gibiydin.
Adýný sordum sana,
sevmek dedin.
Ölümün güzeli, sevmekten gelmez mi?
Peki ya yeniden sevmek,
ya öldürürse bir kez daha?
Biliyorum.
Bu benim ilk ölüþüm deðil.
Ben kaç kere öldüm sahi?
saymadým bilmem ki..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.