İKLİM...

Sözcüklerin ikbalinde tanrýsal bir d/okunuþ…
Mavinin ön sözünde saklý bir cenin gibi
Ellerimden damlayan kan ve hazandan arda kalan
Oysaki mevsimin henüz baþý
Karan günden
Kanan yürekten
Emsalsiz bir rahmet
Aþka binaen sözcüklerin devindiði rahlede saklý
Akýbet.

Hoþ görülü bir kâhin belki de
Þiirden dökülen zerreler
Bir heves ki aþkýn kalkmayan naþý
Huþu içinde ölmeyi diliyor insan.

Sezgilerin albenisi…
Ne mümkün ayrý gayrý yaþamak?
Ne mümkün bulutlarda takýlý o veryansýn,
Huda yaratmadan evvelki dünya tek talebim:
Hani acýnýn ve ihtirasýn olmadýðý
Ýyiliðin de asla sonlanmadýðý
Bir metazori iklim benimki;
Ellerimde adeta oyun hamuru, sefil i mgelerim.

Belki de bir düþ gücü
Görücüye giden huzurun aþkla vedalaþtýðý
O izlek
Terennümü kayýp bir þehir gibi
Gözlerini kýsan þiirde fellek fellek.

Peþine düþtüðüm bir nebze de olsa huzur
Yankýsý duyulmayan, unutulmuþ mazide
Kelamýn dahi nazlandýðý müspette
Temize geçirdiðim yürek ikliminde
Metazori bir coðrafya
Âdemoðlu, Havva kýzý nereye saklandýysa.

Ýzdüþümünde yanýlgýnýn, efkârýn
Tekleyen kalplere de ettiðim rücu
Safsata yüklü tayfasý ömrün
Sakýncalý bir duygu iken aþkýn közü
Elbette sefil bedenimle ait olduðum toprak
Geldiðim dünden,
Önümü göremediðim
Gideceðim istikamette.


Sosyal Medyada Paylaşın: