Kızım

Gün aðarýyor,
kumru kuþlarý konmaya baþladý yine pencereme
Simit satan çocuklarýn sesleri geliyor uzaktan
Elimde, doðduðun anýn fotoðrafý

Öyle mutluydum ki, sen geldiðinde ansýzýn
Ah benim ince sýzým…
hayatý öðrettin bana.
Geçmiþte hangi kýzý üzdüysem,
þimdi içimde hepsi binlerce yara

Kollarýma ilk aldýðým an geldi aklýma
Nasýl oluyor bu söylesene...
Sen aðlarken ben gülüyordum
Dün aðladýðýnda ise, neredeyse kahrýmdan ölüyordum

Ýzahý var mý, Annemi özlerken senin baban olmanýn?
Dizlerim kanadýðýnda naz yapýp surat asarken,
seni korumak için herkesin karþýsýnda dað gibi durmanýn!

Dün beline baðlanan o kýrmýzý kuþak,
senin için düðün, benim boðazýma atýlan düðümdü
Yutkunmayý denesem, kusacaktým.
Gitme demek istesem,
gözlerindeki mutluluðu görüp susacaktým…

Ah kýzým...
Annen öldükten sonra hiç güneþ doðmadý yüreðimde
senin tebessümlerini saymazsak
Belki hep mutlu kalabiliriz,
gece yarýlarý kurduðumuz sahte hayallerde
sabaha erip aymazsak!

Hani, “Baba olamayacaðým örneðin, ölmek ne garip þey Anne!” diyordu ya Ahmet Kaya þarkýsýnda
Ben ise Baba oldum. Oldum olmasýna da…
“Evladýmdan ayrý kalacak olmak ne garip þey anne!” diyesim geliyor þimdi…

Ama Annem de yok ki yanýmda…
Sen gidene kadar hiç umursamamýþtým
Oysa hep yalnýzlýk çýkýyordu falýmda…

Kýzým, yüreðimde ince sýzým, gidiyor musun?
Aðaca anlam katýyordu, kuþlar yuva yaptýðýnda dalýnda…
Tadý tuzu yoktu, binbir çiçeði dolaþmadýlarsa, arýlarýn balýnda.
Kýrýldý kolum kanadým, artýk yoksun ya yanýmda

Þimdi küreksiz kaldým, dalgalarýn ortasýnda, bir lokma ekmeksiz salýmda...
Sen benim dünümdün, çaresizim artýk, bugün de yarýn da…

Sana uyumadan önce okuduðum masallardaki gibi deðil dünya
Merhamet iflas etmiþ, öfke desen, vefasýzlýðýn kârýnda.
Ama sen hep mutlu ve gururlu ol
Ne olur, babaný taþýdýðýný unutma kanýnda!

Hayattaki en büyük vicdan azabý
Anneni anne olunca sevmek
Babaný baba olduðunda anlamak
Ama onlar Allah’ýn merhametini taþýrlar kalplerinde
Mühim olan piþmanlýklar içerisinde yanmamak.

Sen bana sevmeyi öðretmiþsin,
þimdi de özlemeyi öðreteceksin...
Çocuklarýn olacak bir gün,
hem eþine, hem de evlatlarýna yeteceksin...
Þaþýrma söylediklerime, Anne olmadan nereden bileceksin?

Hayat çok kýsa, aldýðýn hiçbir darbe üzüldüðüne deðmiyor kýzým
Þimdi kim hata yapsa hafýzamdan siliyorum
Nasýl olsa bir bir yaþayacaksýn hepsini
Daha fazla nasihat vermeden gidiyorum…

Pencereme konan kumrulara yem vermem lazým þimdi
Mutluluklar diliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: