Kalabalýktý yokluðun hep Ve uzuncaydý yollar Varmak Ýçin sana Tüneller kazýdým týrnaklarýmla
Etimi acýtan Ruhumu kanatan Bir düþ aðrýsýydýn çok defa Anlattýðýn masallarýn Mutlu bitmiyordu sonlarý Ya ölüyordu baþ kahraman Ya da deðneði kýrýlýyordu Bana benzettiðin perinin
Sana varmak Ýçin Kendimden çýktýðým yol Uzadýkça uzuyordu... Labirentler çiziyordun Beynimin kývrýmlarýna ve Adressiz mektuplar býrakýyordun Kalp odacýklarýma...
Ah be gözüm Ah be ritim bozukluðum Ah be paniksiz ataðým Ah be ah iþte!...
Geç kaldýn diyorum sana ermiþliðime Sona erdiðimde ise hiç gelme! Hem üzülmek ne ki? Kahýr mektuplarý d’okuyorken her gece Çarþafýma ve yastýðýma...
Kalabalýktý yokluðun hep Ve uzuncaydý yollar Olmak için sende Çiy tanelerine þiirler okudum Her þafak içim ürpererek, üþüyerek Buharlaþýp sana ulaþsýnlar diye...
Mavi bir mendile iþlediðim adýný Göðsümde taþýrým halâ Alfabesi sükut olmayanlar Okuyamazlar korkma! Bir ben bilirim muradýmý Bir de sessizlik... Sensizliði ise hiç sorma! Ezberimde... Yazmayacaðým...
23:57/ 3 Eylül
Sevtap Kaya Nurgönül
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.