lîsan-ı hâl
düþ’e kaldý düþlerim.
hiç’sel mekânlarda bir iç çekiþ,
dokunulmamýþ el gibisin.
aþk sersefil âvâre, yollara vurgun. her sokak ve köþebaþýnda, sen varsýn sanýyorum. yanýlgý ve hüsrân arasýnda, gidip geliyor duygularým gündüz ve gece arasýnda. yani aþk; adýný anarken þehrin sokak aralarýnda, bir yolcunun düþlerini omuzlayýp sýrtýma, seni arýyor, aþk seni…
sersefîl duygulara müstear sen: deðil misin ey; her lahzâ adýný anarken kendimi bulup kaybettiðim. eþyânýn her zerresine adýný koymuþken var’lýðýn, yok’luðuna râm olduðum deðil misin sen aþk. en çok gel’sen olur, duymuyor musun ey, yok’a karýþtý zaman.
âvâre gecelerde uykusuz, her bakan yüzde göz, söylenmemiþ söz gibisin. seni zaman’la bir anýyorum. adýný koyuyorum zamana, hiç geçmiyor. kanatlarý hiç yorulmamýþ bir güvercin gibi, özgürlüðe adýný koyan yanlarýn var senin. yûsuf düþleri büyütüyorum sol yanýmda. hiç acýmýyor zannediyorum ama nedense hep bir yanýmý acýtan aþk: sen…
kulaklarýmda dinmeyen ahenk. sesine sesim,
sözlerime karýþtý tek hecen. sana seslendim,
geceler boyu belki gelirsin diye beklemek, yalân…
ondandýr bu arayýþ, uyanmak istemediðim bir düþ’e yakýnlýðým. bir ömür uyumak adýnýn her hecesinde, ölmek soluðumun soluðun deðdiði yerde aþk: sana seslenmek senin adýnla, hiç olmasan da var etmek seni, yaþatmak aþk ile…
bilmek gerek bazen, söylemek istemesen de. sussan da geceler boyu, konuþmak yine seninle, sessiz hecelerde. bir sen bir ben bilirim okumayý oysa / ve öyle ya: anlaþýlýr bir lisandýr söz ancak, aþk konmuþsa adý. rengini bütün renklere boyamýþlýðý, adýný bütün adlara karýþtýrmýþlýðý bundan…
ne kadar geç kaldýk / ya da hiç gelmedik. Sanýrým ki, kader bir bilmeceye benzer çözmeye çalýþtýkça içinde kaybolunan paradoks. buldukça kaybediyorum seni evet. biraz yalan, biraz doðru. yalanlandýkça doðrulanan, doðruldukça, karþý(sý)nda eðilen mîm…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.