wb

doluyla boþ hiç bir zaman,
uyuþmuyor anlarsýn ya; doldurup
boþaltsan da nafile, almýyor.
bir terslik var bu iþte. týpký
evdeki hesabýn çarþýya,
çarþýdaki hesabýn
hiç bir yerle uyuþmadýðý gibi.

yalandýr siyahla beyazýn birlikteliði
kalýn bir çizgiyle ayýrýr hayat.
inceden dokunuþlarla der ki,
bak budur bendeki anlayamadýðýn yanlarým.

denize, iþte o kadar uzaklara
sýrf bu yüzden bakýyorum.
bakmaktan öte, dalýyorum.
iþte böyle kalýn bir çizgiyle,
ayýrýyor hayat,
bir bakýþ ile dalýþ’ýn farkýný.

iþte bu kadar anlaþýlmýyorum;
beyazýn içindeki siyahý
siyahýn içindeki bütün renkleri
renklerin içindeki bütün âlemleri
anlamayan yüzlerdedir sanýyorum,
bir bakýþtaki kerameti.

dokunan yanlarý var hayatýn doðrudur
bu acý bütün kanayan yanlarýyla
sizin de sol yanýnýzý sýzlatýyor
anlamýyorsunuz ne kadar acýttýðýný
arkanýzý dönüp gidiyorsunuz / ve
geriye dönüp baksanýz da nafile,
siz hep gidiyorsunuz,
ben hiç kalmýyorum...

mustafanazif
06.mart.2012 / istanbul


(en son yazdýðým þiirden sonra 3 sene geçmiþ,
3 senelik bir ara; ara’maktan farksýz...)
Sosyal Medyada Paylaşın: