Pembe çıkmazı

bilen bilir
üç ayaklý bir kedi
seker beyoðlu’nun çýkmaz bir sokaðýnda
duman duman
bir o kedi
bir de elini yüreðine koyup bana gözleriyle gülümseyen berivan
yeterdi aslýnda rakýma buz
hayatýma umut beklerken

umut deyip geçme can
öyle böyle palazlanmaz yalnýzlýðýn koynunda büyütülen acýlar
bir de kalabalýða inat gülümsediysen

hele týrnaklarýn zaman’ý týrmalamaktan yorgun
bir de aþktan bükülmüþse boynun
deðme acýnýn keyfine
bir bakmýþsýn boyunu aþmýþ hergele
kim kimi büyütüyor anlamaz
kalýverirsin öylece

yine öyle bir gecede
berivan yine gülümsüyor uzaktan
üç ayaklý kedi sekerken yanýmdan
berivan
aklýný býrakmýþ geçerken aþktan
duman
bir bacaðýný vermiþ kurtulmak için insandan

yine de bir çift insan eli
deðiverdi yüreðine
yüreðinin yettiðince
gýdýsýný sevgiye açtý kedi
umudunu yine aþka býraktý berivan
bir ormanýn beni yakmayýn çýðlýðý kadar...

kedi
berivan
ve ben
kalan umudu yaktýk düþünmeden

kedi gýdýsýndan mutlu
berivan
sevgi gördü ya umutlu
ben rakýnýn soðumasýyla huzurlu
dinledik sevginin evrene yayýlan mýrýltýsýný

oysa zaman dakikalara kurulmuþtu
yelkovan akrebi dövmeden
rakým henüz dudaðýma deðmeden
gidiyor o gýdýyý seven
dört ayaklý kedilerin bile tekmelendiði
bu coðrafyada o sýcaða kanan kedinin halini düþünmeden

bakakaldýk ardýndan
Biz
duman
berivan
ve
ben...
Sosyal Medyada Paylaşın: