Herþey o son saatte kaldý. Ve... Zaman durdu o dilimde. Örümceðin aðýna takýlmýþ bir kelebeðin uðraþýsý gibi geçiyor hayat Zamanýn unuttuðu, saatlerin durduðu yerde, sana benzeyen insanlar, gözlerimin önünden geçiyor,kaç sýra bilmem. Baþa sarýp tekrar tekrar izliyorum. Bu kere de yürek çarpýntýsý oluyorsun. Dilimden dökülen sözler, aklýmdan mý yoksa yürekten mi? Bilemiyorum.. Aklý yok saymayý isterdim, Alýþkýn olmayalým birbirimize, Alýþkanlýk öldürmesin bizi diye. Korkuyorum, Kaç bin kere ölebilirim daha bilmiyorum. Ýnci Demirel Tunçiþler Sosyal Medyada Paylaşın:
İnci Demirel Tunçişler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.