karanfil... gece... şiir...

yakasýna bir karanfil
gecenin,
tam ortasýna bir yalnýzlýk...
þöyle afili
adamakýllý
buz gibi
hakikat...

kaldýrýma bir serçe
serçeye bir avuç umut,
yaný baþýna az biraz kararsýzlýk...
en naifinden
en derininden
haz gibi
kat kat...

hafiften
bir gramofon sesi fonda,
"ah istanbul" bu ne zamansýzlýk!...
kederli mi kederli
hiç görülmedik türden
naz gibi
fakat...

ve bir þiir
yakasý karanfilli geceye
yalnýzlýk üzerine, darmadaðýnýk...
boðaz rüzgarýna kapýlmýþ
erguvan kokulu saçlar gibi
ama karanlýk
heyhat!

Sosyal Medyada Paylaşın: