þuracýkta kalsýn gecenin ortasýnda sýmsýcak, masmavi bir selam, belki bir yalnýzýn içini ýlýtýr sýcak bir tebessüm doðurur karanlýktan...
bir de bir dünya keçeli kalemden yeþili, mavisi betona kesmemiþ doðasý ergenliðinde kýz gibi diri... kimsenin kendini alamadýðý bakmaktan...
bir de unutmadan çocuklar olmalý elbette ama mutlu, ama oyunlarý olan... analý babalý çocuklar ailesi olan, tastamam mutlu, mesut saðlýklý gülen gözlerle bakan ufuktan...
nasýl unutulur delileri memleketin, imam’ý, rasim’i, kirpi’si, memedalisi her biri can... bir de kaldýrýmlarý ýslak olmayan yaðmura yakalanmaktan...
bir de þiiri olmalý selam dediðin þiirsiz olmaz, þöyle serbest heceli dünya güzeli bir afeti devran... hey yavrum, her kelimesi, her dizesi beste çatlatan...
ve sen ey dost, sen ey selamsýz gariban... baktýkça kaderine memleketim gibi aðlatan:
NASILSIN?
27 temmuz istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mydilsiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.