Kim aðlamýþta ben gülmüþüm. Söz veripte ne zaman dönmüþüm. Onlar yaþarken, Ben fazladan fazladan ölmüþüm. Hiç adil deðilmiþ dünya. Geçerken görmüþüm. Þimdi sorsan ona, dün müþüm. Kendim yanmýþ kendim sönmüþüm. Demek ki bir zaman gün müþüm. Ben harbiden aptalmýþým, körmüþüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.