"Dur!" dedim bugün kelimelere, durdular; "Yazýlýn!" dedim sevgi ve sevmeye, mutlu oldular; "Eklenin!" dedim cümlelere; al gülüm-ver gülüm kafiyeleriyle cümlenin sonunda durun ve us’lu olun.
Nedenini sordum bugün cümlelerime, "Bu kin, bu hiddet, bu baþkaldýrý niye? "Dizilin!" dedim mutlu olmaya, dizildiler koþa-koþa.
"Sussam mý?" yý sordum bugün kendi-kendime; "Sana ne dýþarýda pusu kuranlar, ahlaksýz ve adi olanlar!" Karþýlýksýz aþklar, kendince mutlu olan insanlar var, böyle yalancý aslan gibi kükremek niye? Kelimeler, heceler, kafiyeli cümleler durdular; "Kim bu Hýyar!" diye ismimi sordular.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.