korkudan ne yapacaðýný bilmeyen, ödü patlamýþ bir insan kadar beyazdýn…
kimeydin.
teninde asýrlýk harran sýcaðý el yazmali yazýtlar gibi telefuz ediyordu. susuþumuzu susamýþlýðýmýzý duvarlarlarýna ki ben, avaz bir aðýtýn haykýrýþlarýnda. sana bakýyordum. sonra sola kimse fark etmiyordu yanýndaki boþluðu..
ellerini bir an çeksen sesinden belki çýðlýk yükselecekti.
topraða týrnaklarýný geçirecek bir ana seni doðuracaktý.
ve belkide bir avuç deniz yetebilecekti gözlerimi üstünde mühürlememe…
þimdi þahitler ay gibi bölündü ikiye gerçeðin aðýr kapýsý açýldý kalabalýklara çarpa çarpa gideceðim birazdan ve sen, hiçbirþey olduðunu fark edeceksin. bir göçü gözlerinde nadasa býrakýrken..
(kuytular)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(kuytular) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.